The eastcoast!!

Vanochtend zijn we aangekomen in Cairns, we zijn bijna op de helft. Denk ik.
Aangezien mijn laatste reisverslag aan de westcoast was, hebben we het een en ander wel beleefd in de tussentijd. :)
Na een week wachten op de garage konden we de auto brengen om de sub-tank te repareren, helaas was de dag ervoor de stroom uitgevallen in heel Broome en moesten ze die dag de andere auto's afmaken waardoor ze geen tijd meer hadden voor onze auto.. We konden nóg een dag wachten, maar de reiskriebels hadden de overhand waardoor we verder trokken met dan maar een extra jerrycan. In totaal hadden we 90 liter in de normale tank en 80 liter op het dak, voor de zekerheid. Tussen Broome en Kununarra liggen de Kimberleys, een deel van de Australische tropen. We vertrokken tegen de avond, maar omdat er toch wel heel veel koeien plots de highway overstaken zijn we gestopt en de volgende ochtend verder gegaan. De Kimberleys is een natuurgebied met platte vlaktes, bergen (of heuvels zoals Russel dat vindt..) , watervallen en stranden in het noorden. De stops waren Mc Gowan Island (wat geen eiland was maar de naam van de camping) en Mitchel Falls. De laatste overnachting was wat onverwacht, onderweg naar Kununarra kwamen we langa een onwijs mooie plek met uitzicht over het dal en de roodgloeiende bergen. De keus was makkelijk, of we komen laat aan in Kununarra of we brengen nog een nacht door op deze prachtige plek.
In Kununarra is een vriendin van Dunsborough al een tijd aan het werk, het was ontzettend leuk om haar weer te zien en te merken dat je tijdens het reizen ook goede vriendschappen maakt die langer standhouden dan alleen de tijd die je samen doorbengt als je elkaar ontmoet. Helaas was er in daar voor ons geen werk op een fruitboerderij of iets voor mijn laatste maand Farmwork voor mijn second year visa.
Hoewel Kununarra nog geen 50 km van de grens van de Northern Territory duurde het nog een paar honderd kilometer voor we zelf de grens over gingen, namelijk over een van de great dessert tracks, de Tanami Road. In 1,5 dag zijn we van Halls Creek naar Alice Springs gereden. Zo'n 1100 km woestijn, corrugations en een heleboel zand stofwolken. Onze auto ziet er nu van binnen uit als een rode woestijn. Alles zit onder het zand..
Alice Springs was een korte maar aangename stop, we konden na een paar dagen weer douchen en al het zand tussen onze tenen afspoelen. En daarnaast was Alice Springs ook de eerste echte stad nadat we Perth verlaten hadden, West Australia is gewoon leeg en de paar dorpjes die de enorme staat heeft stellen niet zo veel voor. (Gelukkig heeft elk dorp en de meeste campings wel douches, het was godzijdank niet de eerste douche na Perth ;)
De Northern Territory had niet veel voor ons te bieden, het is nogal leeg en met aboriginal communities. Die zonder permission verboden gebied zijn voor toeristen.
De afgelopen week, eigenlijk sinds we Kununarra verlaten hebben, zijn we vooral veel op weg geweest. Sinds Kununarra 4000 km in iets meer dan een week.
Na Alice zijn we in een dag naar Mount Isa gereden in Queensland, de volgende staat en ook de tweede tijdzone! Inmiddels is het bij mij nu 8 uur later dan in Nederland ipv 6.
Na Mount Isa was het een 'korte' autorit van zo'n 350 km naar het Boodjamulla National Park. We kampeerde daar midden in het regenwoud (no worries, het is het droge seizoen en tot december valt er geen druppel) het was de laatste plek in Queensland dat we met een gerust hart konden zwemmen in een gorge, alles verder naar het noorden wordt namelijk bewoond door zout water krokodillen.. goede reden om daar even lekker af te kicken van het autorijden en te relaxen in het water in de tropen.
Vanaf dat national park was ons plan om rustig naar Cairns te rijden, we hadden gehoord van onze camping buren in Alice dat dat gebied waanzinnig mooi was.. Dat was dus niet echt zo, de aarde was grouw en grijs, alles was plat en de modderpoelen waren uitgedroogd. Vandaar dat we in iets meer dan een dag weer 1200 km hebben gereden. Een groot deel overdag in de brandend hete zon en de avond bracht niet veel meer verkoeling. Pas rond 2 uur s nachts was het uit te houden en omdat we beiden klaar wakker waren zijn we weer verder gereden. Hoewel het super fijn was om niet gekookt te worden in de auto (onze motor vond het ook te heet, waardoor de airco uitsloeg om de motor weer koel te houden.) was het toch een opgave om in het donker te rijden. We hebben enorm goede verlichting, das t probleem niet. Alleen reed er een paar kilometer voor ons een vrachtwagen met 4 aanhangwagens die nogal wat stofwolken produceerde dat al ons licht reflecteerde! Gelukkig zat Russel achter her stuur en heeft hij veel ervaring met off road rijden, via onze radio konden we met de roadtrain communiceren en hem veilig passeren.
Begin van de middag zijn we in Cairns aangekomen, we zijn weer in de bewoonde wereld!! De laatste 200 km waren we mooi. De zon kwam op boven de bergen en via een slingerige bergweg bereikten we de oostkust. Met asvalt, wat een goede uitvinding!

Het plan is nu om hier in de buurt een baan te zoeken, in Cairns of Townsville ofzo en hopelijk de dagen voor mijn visum af te werken. Het is weer tijd voor een ritme :) en wat geld om te gaan duiken in de Great Barrier reef en verder te reizen.

Groetjes vanuit de oostkust!
Syl